Υπάρχουν πολλά είδη ίωσης.
Υπάρχει η Γείωση, η ίωση που παθαίνει κανείς όταν ζει στην "γη", στο χωράφι, στον αγρό ενώ ο ιός που προσβάλλει αυτόν που ζει στην πόλη λέγεται Αστείος (άστυ+ιός) και προκαλεί Αστείωση.
Υπάρχει η Χείωση, η ίωση που παθαίνει κανείς όταν τρώει Χ. Ξεκινά από ψυχολογικά κυρίως αίτια και επεκτείνεται στον οργανισμό.
Μια αμφιλεγόμενη ίωση είναι η μείωση (μη+ίωση) στην οποία αναφερόμαστε όταν έχουμε ενδείξεις αλλά όχι αποδείξεις οτι έχουμε ίωση. Αφού εξεταστούμε και σιγουρευτούμε πως δεν έχουμε ίωση, λέμε οτι είχαμε καμίωση (καμία+ίωση).
Υπάρχει η παρομοίωση. Λέμε ότι έχουμε παρομοίωση όταν κολλάμε την ίωση που φέρει κάποιος άλλος και έχουμε παρόμοια ίωση.
Υπάρχει επίσης η παγίωση, η οποία προκαλείται από την παρατεταμένη έκθεση σε παγωμένο περιβάλλον.
Μία αρκετά συνηθισμένη ίωση, ειδικά για τα παιδιά, είναι η αξίωση. Η ίωση την οποία άξια κόλλησε κανείς μιας και δεν προφυλασσόταν.
π.χ. δεν κούμπωνε το μπουφάν του, έβγαινε έξω λουσμένος, καθόταν κοντά σε άρρωστο που φτερνιζόταν κ.α.
Πιο επώδυνη από όλες είναι η εξοικείωση (έξι + ίωση) την οποία λέμε πως φέρουμε όταν έχουν περάσει έξι μέρες και έχουμε ακόμα ίωση.
Τέλος υπάρχει η αλλοίωση (άλλη ίωση), είναι κάθε άγνωστο είδος ίωσης μέχρι να ταυτοποιηθεί και να πιστοποιηθεί σαν ξεχωριστή ίωση.
