Πόσες φορες ομως δεν έχουμε βρεθεί σε ένα αντίστοιχο θέαμα χωρίς να το θελουμε; Τοτε που πήγαμε εκει που θελει η παρεα με το ζόρι; Τοτε που το παίξαμε ψευτοκουλτουριαρηδες για να ρίξουμε μια γκομενα; Τοτε που φορεσαμε σκαρπινι και καζακα για μια άλλη; Τοτε που μας εσυρε η μανα μας στον Παριο η ο παππούλης μας στη γιορτή αγκιναρας στα Ήρεια;
Τοτε λέμε οτι παμε κάπου που δεν περνάμε καλα, δεν χτυπιομαστε σαν να μην υπάρχει μεθαύριο, δεν κοκκαλωνουμε γιατι δεν πιστεύουμε οτι θα ζούσαμε να ζήσουμε το αγαπημένο μας τραγούδι, δεν θα δακρυσουμε με οτιδήποτε συνθέτει την απόλυτη εικόνα, δεν θα τηλεφωνησουμε στο μουσικό μας ταίρι να μοιραστούμε τη χαρά μας. Δε θα λιποθυμησουμε (δε θα λιποθυμουσαμε ούτως η άλλως)
Τοτε λέμε οτι παμε σε μια Πληναυλία.
π.χ.
-Ρε μαλακα έχω παει τρεις φορες Χαρουλη, τέσσερις φορές Παπακωνσταντίνου και δυο φορές Κιάμο.. Και τους ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ
-Α, εσύ λοιπον εχεις παει σε εννιά πληναυλιες
0 εντυπώσεις:
Δημοσίευση σχολίου